De laatste dagen van onze reis zijn in Maleisië

9 september
Het idee is om vandaag een fiets te huren en Melaka en omgeving op die manier te verkennen. Alleen 's ochtends om 9:00 uur sliep het hele stadje nog. Er was niks open en een fiets huren ging dus al helemaal niet. Gelukkig vonden we een leuke en mooie lunchroom waar we heerlijk konden ontbijten met eindelijk weer is een keer een normale kop koffie! We nemen de tijd en besluiten om als eerste naar het tourist office te gaan. Buiten staat al een groepje toeristen met hun gids te wachten, we zijn precies op tijd en kunnen zo aansluiten bij deze gratis rondleiding van 2,5 uur door het oude stadscentrum.

De gids was zelf ook oud en vertelde zijn verhaal ook wel een beetje ouderwets. Toch was het erg interessant, daar Melaka een rijke historie kent. Hij vertelt over het ontstaan van Melaka - waar weer een mooie legende voor is - en over de overheersing van de Portugezen, de Nederlanders en de Engelsen. De Portugezen bouwden een groot fort om Melaka van een rood vulkanisch gesteente. De Nederlanders breidden de stad uit, bouwden vele overheidsgebouwen, legden grote stukken land droog en bouwden heel veel huizen. Alles volgens Nederlandse bouwstijl. De Engelsen bouwden niks, die verwoestten juist een hele hoop.

Na het Stadthuys, De Heerenstraet, De Jonkerstreat, enkele protestante en katholieke kerken en de ruïne van het fort, zijn we blij dat het er op zit. De gids werd namelijk wel erg langdradig, maar we begonnen ons wel al helemaal thuis te voelen in deze zusterstad van Hoorn. Er staat in het centrum langs de rivier zelfs een kleine molen die door de gemeente Hoorn aan Melaka is geschonken! Het Stadthuys en de protestante kerk zijn overigens helemaal rood geschilderd. De kerk was van origine wit, maar doordat ze rode stenen gebruikten oogde de kerk roze. Daarom hebben ze de kerk ook maar rood geschilderd.

In de middag struinen we wederom wat enorme shopping malls af, eten een ijsje bij McDonalds (hier hebben ze namelijk wel een normale McFlurry!) en lunchen bij één van de vele foodcourts (ook wel hawker genoemd). Dat is een grote ruimte met tafeltjes en stoelen met daar omheen allerlei kleine kraampjes met verschillende gerechten uit verschillende landen. Dit keer kiezen we voor de Chinees. Voor Matthijs een uitstekende keuze, Lisette heeft wat minder geluk met haar gerechtje. Het blijft elke keer gokken wat je precies besteld, soms heb je geluk en soms pech!

Maar het absolute hoogtepunt van deze dag was het avondeten; Indische curry! Pak Putra Tandoori schijnt het beste restaurant van de stad te zijn, ook al eet je hier ook gewoon op de parkeerplaats. Met hulp van de ober (of hoe je hier zo iemand moet noemen) kiezen we wat uit en laten we ons verrassen. Het eten dat we voorgeschoteld krijgen is heerlijk en de smaken zijn fantastisch. Het is ongelooflijk hoe ze in Zuidoost-Azië met specerijen kunnen koken. Wij snappen wel dat onze verre voorvaderen graag dit deel van de wereld wilden inlijven vanwege hun specerijen;-) Ook is het indrukwekkend dat de mensen alles wat voor handen is gebruiken bij het koken. Blaadjes, schors en wortels van bomen en struiken, allerlei soorten fruit en groenten die wij niet kennen in combinatie met al die specerijen. Heerlijk!
Tijdens het eten spelen we een potje Monopoly Deal, dat we 's middags hadden gekocht. We gaan bijna terug naar Nederland en kopen op de valreep nog een spelletje:P

Ons kleine benauwde kamertje zoeken we met volle buik weer op en we proberen bij tijds te gaan slapen. Het is echter zo warm dat slapen niet echt lukt, terwijl we morgen vroeg op moeten staan om met de bus naar Kuala Lumpur af te reizen!

10 september
Het busstation dat even buiten de stad ligt, hadden we zo bereikt. Een vriendelijke man die we naar de weg vroegen, bracht ons wel even. Nou bedankt!
Ook de busreis duurde in plaats van de verwachte vier uur maar twee uur. In een wederom een prettige busreis rijden we over de goede wegen van Maleisië, wat een verschil met onze busritjes in Indonesië! Toch weten we niet wat we nou leuker vinden; de georganiseerde samenleving van Singapore en Maleisië of de geiten en kippen op het dak in Indonesië. We denken toch het laatste.

Aangezien we lekker vroeg in Kuala Lumpur zijn (11:00 uur) gaan we meteen naar ons hotel om onze zware tassen te droppen, daarna kunnen we dan lekker de stad in. Echter rekent het hotel extra kosten voor de uren die je eerder dan 14:00 uur incheckt. Niet heel veel geld, maar aangezien we het echt belachelijk vinden gaan we het hotel weer uit en zoeken een plekje voor ons ontbijt/vroege lunch. Alles ging deze ochtend al zo goed, er moest wel iets tegen zitten.
's Avonds komen we er achter dat Lisette wel een heel pikant hotelletje heeft geboekt. Je kunt hier namelijk ook kamers boeken voor slechts drie uurtjes en je kan wel raden waar men dan een hotelkamertje voor gebruikt;) Nu wisten gelijk ook waarom we voor drie uurtjes extra moesten betalen... haha

De rest van de middag spenderen we voornamelijk aan een hoop heen en weer gereis en geregel. We willen namelijk ons vliegtuig op 21 september in Kuala Lumpur pakken, want het geboekte vliegtuig maakt hier een stop. Net zo makkelijk, want we zijn hier nu toch. Na enkele e-mails te hebben gestuurd, maar zonder bevredigende antwoorden, besluiten we naar een kantoor van Lufthansa in Kuala Lumpur te gaan. Daar aangekomen blijkt dat ze hier geen ticketservice meer verlenen, maar een vriendelijke vrouw wil ons toch helpen. Slecht nieuws, volgens de voorwaarden kan er geen wijziging worden aangebracht. En aangezien het een elektronisch ticket is zal de computer ons ticket in Kuala Lumpur niet herkennen en zouden we dus niet in kunnen stappen. Er zit dus niets anders op dan een vlucht naar Jakarta te boeken en vervolgens weer terug te vliegen naar Kuala Lumpur en verder naar Frankfurt en Amsterdam.

Gelukkig was er ook nog tijd voor iets leuks, dus we gaan naar een grote markt in Chinatown. Hier hebben we mooi wat souverniertjes kunnen inslaan:)
Verder valt Kuala Lumpur een beetje tegen, misschien hadden we ook wel te hoge verwachtingen na ons bezoek aan Singapore. De stad is erg onlogisch en niet echt toerist-vriendelijk, terwijl we nu toch wel wat gewend zijn.

De smaak van de Indische keuken hebben we helemaal gevonden. Ook vanavond eten we heerlijk bij een Indisch restaurant. Kip Tandoori, naanbrood, sate, curry, nasi. Wat een heerlijke dingen hebben ze hier allemaal! En bij het afrekenen valt de prijs weer ontzettend mee, want we hadden toch best veel gegeten. Goed nieuws voor het thuisfront, want die curry's gaan we thuis zeker ook een keer proberen te maken.

11 september
Voor deze dag hadden we een best goede planning gemaakt, maar het liep toch helemaal anders. Op advies van de medewerkster van Lufthansa gaan we naar de vliegtuigmaatschappij waarmee we naar Jakarta willen vliegen, om te vragen of onze bagage op de 21ste naar Amsterdam gestuurd kan worden. Dit omdat we dan niet meer het land in moeten en nieuwe visa moeten betalen, ook al is het maar voor een uurtje. Maar dat gaat dus niet. Wel belt ze met een vriend die ons adviseert naar de Indonisian High Commision in Kuala Lumpur te gaan. Het klinkt in ieder geval erg deftig. Daar kunnen we dan een visum voor één dag regelen. Het antwoord was dus niet helemaal wat we hoopten, maar we zijn zeer vriendelijk geholpen en hiermee konden we verder. Het lijkt wel een spel allemaal. We wanen ons in een aflevering van 'Wie is de mol?' en moeten als eerste de juiste plek vinden om de vlucht en ons korte verblijf in Jakarta in orde te maken.
We pakken een metro, maar al snel blijkt na wat navragen dat de ambassade van Indonesië wel erg ver zit, dus nemen we een taxi. Maar... we mogen de ambassade van Indonesië niet in met een korte broek. Twintig meter verderop weten ze hier wel een slaatje uit te slaan en vehuren ze lange broeken. Matthijs in zijn 'nieuwe' spijkerbroek en Lisette met sarong zijn nu opeens wel welkom. Bij binnenkomst wanen we ons meteen weer in Indonesië, een vieze muffe ruimte met heel veel mensen. Je vraagt je echt af waarom je er dan gepast gekleed bij moet zitten.
Helaas, sinds kort wordt er geen visum van minder dan dertig dagen afgegeven en is een visa on arrival (á dertig euro per stuk) de enige optie. En dat terwijl we er maar een paar uurtjes moeten zijn. Wat een tegenvaller! We lopen teleurgesteld de ambassade uit, op zoek naar iets leuks.

De Petronas Towers zijn een gemakkelijk herkenningspunt in de stad. Het zijn twee hoge zilveren torens die overal bovenuit steken. Je kan ze bijna overal zien, maar er staat altijd wel een ander gebouw, een boom of een lantarenpaal voor. Het was dus even zoeken voor de juiste fotoplek, maar vanuit het Kuala Lumpur City Centre Park is het gelukt. Matthijs moest hiervoor wel op een speelrek klimmen. Maar een echte fotograaf heeft alles over voor een goede foto;)

We hebben wel zin in een lekkere, zoals ze het hier noemen, iced lemon tea. Tot grote schrik blijkt bij het afrekenen dat de portemonnee weg is. Na de tas twee keer doorzocht te hebben zonder resultaat zit er niks anders op dan terug te gaan richting de ambassade. Misschien zit hij nog in de broek die Matthijs gehuurd heeft! Hij sprint door de straten terug in de hoop dat de portemonnee nog in de broek zit. Helaas moet hij Lisette, wanneer zij later arriveert, het slechte nieuws vertellen dat er geen portemonnee in de broekzak zit en er ook niets gevonden is. Dat wordt dus naar het politiebureau en alle pasjes blokkeren... Oke, nog één keer kijken we de hele tas door. En wat denk je? Inderdaad, hij zit er gewoon in. De opluchting is zo groot dat we het er maar niet te lang meer over gehad hebben.

De iced lemon tea zijn we vervolgens toch nog gaan halen. Iced lemon tea is hier niet meer dan thee met suiker, een lokaal limoentje en natuurlijk ijs!
Vervolgens lopen we door een grote shopping mall waar alle eettentjes eigenlijk net een beetje te duur zijn. Net als een tachtig meter lange tunnel door een groot aquarium met haaien, schildpadden en vissen. De onderwaterwereld hebben we nu zelf wel vaak genoeg mogen aanschouwen, maar dan met een snorkel en niet voor dat geld!
Naast alle dure restaurants is er ook een supermarkt en we besluiten daar wat lekkere dingetjes te halen, zoals kleine pizzaatjes en fruit. En tot grote vreugde van Lisette heb je hier een saladebar waar je jouw eigen salade kunt samenstellen. Van kip tot tonijn en van courgette en aubergine tot Japanse aardappel. Dit zouden ze in de Albert Heijn ook moeten hebben! Deze zelf samengestelde lunch eten we lekker in het park op, met uitzicht op de Petronas Towers.

Na de lunch wilden we te voet nog wat bezienswaardigheden van Kuala Lumpur bezichtigen, maar heel overzichtelijk is het allemaal niet. Na een aantal pogingen om op een andere straat uit te komen (wat dus onmogelijk was) hebben we maar gewoon de metro naar het hotel gepakt. We waren er helemaal klaar mee!
Aangezien onze route naar Nederland in Kuala Lumpur begint kunnen we wellicht voor ons vertrek nog een rondje door de stad doen.
's Avonds hebben we namelijk een ticket geboekt bij Lufthansa van Kuala Lumpur naar Jakarta. Dan zitten we in hetzelfde vliegtuig dat ons dan vanuit Jakarta weer terug naar Nederland vliegt. Zo zijn we het minste tijd kwijt en hoeven we op het vliegveld van Jakarta nauwelijks te wachten.

14 september
Niemand wist waar de bus naar Jerantut vandaan ging en hoelaat. Jerantut ligt ten zuiden van de Taman Negara en is het vertrekpunt naar het eerste nationaal park van Maleisië. We hebben het er maar op gegokt en stonden om een paar minuten voor acht bij het busstation van Titiwangsa in Kuala Lumpur. We hebben geluk, want om 8:00 uur gaat er een bus en er zijn nog twee plekjes vrij. In de bus zitten we samen met een groep Belgen die deelnemen aan een groepreis, we zullen ze later nog wel tegenkomen. Aangezien we een beetje laat bij de kaartverkoop waren zitten we niet naast elkaar. Lisette heeft eigenlijk geen idee naast wie ze heeft gezeten, want haar buurvrouw was geheel gehuld in een zwarte boerka.
Vanaf Jerantut nemen we de lokale bus naar Taman Negara. Dit nationale park bezet een gebied van 4343 vierkante kilometer. Hierin leven ondere andere olifanten, tijgers, luipaarden, slangen en neushoorns. Naast deze grote dieren zitten er ook heel veel kleine diersoorten, zoals aapjes, herten en heeeel veel insecten.
In de namiddag zoeken we met twee Zweedse jongens en twee Deense meiden een strandje midden in de jungle op. Hier zwemmen we wat en zien we de zon langzaam ondergaan in de rivier. Het is erg gezellig en met ons nieuw gekochte kaartspelletje 'Monopoly Deal' scoren we punten!

De jungle blijft toch fascinerend om door heen te lopen. Er zijn zoveel bomen, planten en insecten die we nog nooit eerder gezien hebben. We doen een tweedaagse trekking door de jungle onder begeleiding van een gids en overnachten in een grot(!). We zijn niet de enige die dit willen en we vormen uiteindelijk een groep van 14 personen met twee gidsen, Emmi A en Emmi B. Dit is een apart stel bij elkaar. De avond voor de trekking waren ze allebei dronken en vroegen we ons af wat dat moest worden. Maar ze hebben ons prima door de jungle geleid en ons vermaakt met al hun grapjes. Daarnaast hebben ze ook nog eens lekker voor ons gekookt! En bij alles wat ze doen roepen ze telkens: 'It's jungle-style!' We hebben een leuke en gezellige groep met vele verschillende nationaliteiten.

De eerste dag moeten we om 9:30 uur paraat staan met al onze spullen. In tegenstelling tot de Rinjani-trekking moeten we nu alles zelf sjouwen, pfff... haha. Ieder drie flessen water, een slaapzak, een matje en het eten wordt over iedereen verdeeld. Uiteindelijk gaan we om 10:30 uur naar de ingang van het nationaal park. Allereerst leggen we een twee uur durende boottocht over de rivier door de jungle af, waarbij je soms best een beetje nat wordt omdat er af en toe een flinke stroomversnelling is. Met een goedgevulde maag gaan we na de lunch te voet verder. Het pad is niet al te moeilijk, al moet je soms uitkijken dat je geen natte voeten krijgt. Het heeft niet geregend dus dat scheelt een hoop geglij.
Helaas laten de grote dieren zich niet zien en moeten we het doen met hele grote mieren. 'Leeches' schijnen hier van horen zeggen ook veel te zitten. We wisten eigenlijk niet wat dat was, maar daar kwamen we al snel achter; bloedzuigers. En die vonden ons wel lekker, want wij waren de eerste van de groep die door deze kleine beestjes zijn leeg gezogen. Vooral Matthijs, ze konden z'n bloed wel drinken;) In films zijn ze vaak heel groot, maar gelukkig waren ze hier niet groter dan een paar millimeter.
Na acht kilometer te hebben gelopen en ongekend veel vocht te hebben verloren komen we aan bij de grot waarin we gaan slapen. Denk hierbij niet aan een kleine ruimte waarin je neigt claustrofobisch te worden, maar denk aan een gigantische open grot. Gelukkig maar, want we slapen er met drie grote groepen in die allemaal dezelfde trekking doen (ook de Belgen uit de bus). Het is dus ook niet zo raar dat de dieren zich schuil houden.

In een grot slapen is zo'n ervaring die je niet gauw vergeet. Op dunne matjes spreidden we onze slaapzakken. Na hout voor het vuur te hebben gezocht en een kleine opfrisbeurt in de rivier te hebben gehad, gaan de vrouwen de 'keuken' in om voorbereidingen te treffen voor het avondeten. De mannen maken bestek van bladeren van een plant. Kopjes worden gemaakt door de bovenkant van lege flessen af te knippen. Lekker primitief dus allemaal. It's jungle-style!
Na een heerlijke maaltijd drinken we gemberthee (iets minder lekker) en kletsen we nog gezellig wat rond het kampvuur.
Het is moeilijk om te slapen in een grot, omdat het niet heel comfortabel ligt en je constant geluiden uit de jungle hoort. It's jungle-style!

's Ochtends worden we gewekt door een stel gibbons (apen) die flink wat herrie maken met z'n allen. Dat is nog eens wakker worden. Na het jungle-style ontbijt, boven het kampvuur geroosterd brood met jam en pindakaas(!), staat er voor de tweede dag ook acht kilometer op het programma. Om 10:30 uur (blijkbaar hebben we uitgeslapen) beginnen we aan de terugweg. Al snel blijkt deze tocht een iets hogere moeilijkheidsgraad te hebben dan die van gisteren. Voor ons is de tocht nog niet heel erg lastig, we hebben er een goed tempo in en na vijf kilometer komen we bij een andere rivier. Hier kunnen we lekker zwemmen, aan een touw het water in slingeren en het zweet een beetje van ons afwassen. Na afloop van de lunch begint het plotseling te regenen en worden gauw alle spullen ingepakt. En ook dat hoort bij de jungle-style.
De laatste kilometers leggen we af in de regen, maar dat hoort er ook wel weer een beetje bij. Een regenwoud is vochtig en nat nog mooier dan wanneer het droog is. Uiteindelijk arriveren we om 16:00 uur weer bij de rivier, waar we door een boot worden opgehaald.

We hebben tijdens onze reis al meerdere traditionele dorpen gezien, maar deze wordt door wel heel veel toeristen bezocht. Er liepen meer vakantiegangers dan bewoners in het dorp. Maar ja, zelf lopen we er ook als toerist rond. Orang Asli is een klein dorpje dat aan de rivier ligt. Het wordt verder omringd door jungle en is dus volledig afgesloten van de buitenwereld. Voor het eten staan er dus wilde dieren op het menu die door mannen zijn gevangen tijdens de jacht. We kunnen dat ons helemaal niet meer voorstellen in onze Westerse wereld. De dieren worden neergeschoten met pijltjes waarin gif zit dat hen niet meteen doodt, maar voor een bepaalde tijd laat slapen. Dit gif wordt trouwens gewonnen uit de schors van een bepaalde boom. We mogen het zelf ook even proberen, al is het maar op een knuffeltje. Matthijs blijkt een echte prof te zijn en denkt meteen dat hij Tarzan is en prima zou overleven in de jungle. Maar eerlijk is eerlijk, de gids was ook onder de indruk van zijn precisie. Het doet ons even denken aan de tijd dat we met blaaspijpen besjes schoten.

16 september
De vraag was hoe en waar we onze laatste dagen van de reis zouden doorbrengen. We twijfelden tussen de bounty-eilanden van Pulau Perhentian in het oosten of het eiland Penang in het westen. Laatstgenoemde heeft een minder mooi strand, maar wel meer diversiteit. Tot in de ticketoffice van Taman Negara twijfelen we waar we naar toe zullen gaan. Uiteindelijk kiezen we voor George Town, de grootste stad van Penang.

Gisteren hebben we eigenlijk de hele dag in de bus gezeten. Om 8:30 uur vertrokken we uit Taman Negara en om 19:30 uur kwamen we aan in George Town. Al meteen blijkt dat dit een levendige stad is, waar je volgens de buschauffeur vierentwintig uur per dag kan eten. Op de Love Lane vinden we een mooie slaapplek, waar we meteen allemaal informatie krijgen over George Town en het lokale eten. Love Lane dankt zijn naam aan het feit dat vroeger getrouwde rijke mannen hier hun maitresses kwamen bezoeken.

Dat je in Maleisië lekker kan eten wisten we al, maar Penang staat er zelfs om bekend. Verschillende gerechten staan bovenin lijsten als World's 50 most delicious foods, zoals Laksa, Nasi Kandar, Char Koay Teow en Mee Goreng Mamak. Deze zullen we de komende dagen dan ook zeker gaan proberen.

Vandaag hebben we George Town verkend. We hebben gisteren onder de (Indische) maaltijd een route uitgestippeld langs de bezienswaardigheden en kunstwerken in de stad. In Georgetown vind je namelijk op elke hoek van de straat of tegen welk huis dan ook kleine en grote kunstwerken en muurtekeningen. Daarnaast is deze stad benoemd tot een Unesco World Heritage Site. Tijdens onze wandeling komen we langs historische gebouwen als: City Hall, Town Hall, Clanhouses (boven het water gebouwde huizen op palen), Fort Cornwallis en verschillende Chinese tempels.
Tijdens de lunch eten we in een hawker en worden geholpen door een zeer vriendelijke man die ons de lokale speciliteiten aanraadt en laat proeven. De Penang Asam Laksa (noedelgerecht) valt een klein beetje tegen (erg zuur), maar de Char Koay Teow (noedels met garnalen en sojasaus) is daarentegen onze nieuwste favoriet! Daarnaast krijgen we nog een lokaal drankje en een toetje om te proeven.
En alsof we in de middag nog niet genoeg gegeten hadden sluiten we de dag af bij de Indiër met Nasi Kandar en Kip Tandoori:)
George Town is een echte aanrader, de stad is fantastisch, attractief en het eten is geweldig! Enig minpuntje is de de vele Chinezen die de stad bezoeken, en denk daarbij vooral aan onze top drie die we eerder hebben beschreven. Voor de prachtige muurschilderingen en straatkunstwerken staan soms rijen Chinezen te wachten, en natuurlijk moeten ze allemaal en in allerlei combinaties en standen op de foto. En terwijl je staat te wachten, reken er dan niet op dat de iedereen dat doet. Dat betekent dus gewoon ordinair voordringen! Naast alle tekeningen, die ook de geschiedenis van de stad vertellen, zijn er tal van leuke winkeltjes en straatjes.

18 september
Batu Ferringhi ligt met de bus een klein uurtje rijden buiten George Town. Een strand en veel resorts en hotels is eigenlijk het enige wat dit stadje te bieden heeft, maar laat dat nou precies datgene zijn waar we naar op zoek zijn! Onze laatste dagen willen namelijk spenderen aan op het strand liggen, uitslapen en niks doen.

Drie dagen lang doen we dan ook helemaal niks en verplaatsen we ons alleen van de hotelkamer naar het strand en terug. Tussendoor genieten we nog van de lokale specialiteiten en ook hier zijn die te krijgen in hawkers of kleine kraampjes langs de weg.

Alleen Matthijs heeft nog een stuk over het strand hardgelopen, Lisette ligt er bij en kijkt er naar. En op het strand is er hier genoeg te zien. Batu Ferringhi is namelijk erg in trek bij Chinezen, Maleisiërs en andere Aziaten. Maar dit vakantie-oord is ook favoriet bij bejaarden uit Engeland en Australië, wat zorgt voor een soort Benidorm idee.
Vrouwen in boerka op het strand doen aan parasailling, laten zich met boerka en al ingraven en ze zwemmen in de zee met boerka en al. Tussen al deze boerka's - en je ziet echt alleen de ogen, deze vrouwen dragen vaak zelfs handschoenen - lopen bejaarden die in 'Benidorm Bastards' niet zouden mistaan!
Drie dagen lang vermaken we ons prima en we boffen erg met het weer. Alleen 's nachts begint het een paar keer te stortregenen en onweren. Maar dan liggen we toch lekker in onze mooie (en iets te dure) kamer:) We bereiden ons langzaam voor op de reis naar huis en stiekem vinden we het na drie maanden reizen ook wel weer lekker om naar huis te gaan.

21 september
De terugreis begon eigenlijk gisteren al. In Batu Ferringhi hebben we namelijk de bus gepakt naar George Town om daar de bus van 11:45 uur naar Kuala Lumpur te halen. De reis begint een uur later en duurt zo'n vijf uur. In Kuala Lumpur zoeken we naar onze laatste slaapplek (morgennacht zitten we namelijk in het vliegtuig) en vinden die in het Submarine Guesthouse. We sluiten de dag af bij de Indiër. Heel verrassend hè!;) Voor de laatste keer genieten we nog een keer van het heerlijke eten in Maleisië.

We hebben het meest oncomfortabele bed - de matjes op de Rinjani en in de jungle even buiten beschouwing gelaten - voor het laatst bewaard. Buiten is het nog steeds levendig. Een hoop lawaai en licht houden ons wakker, maar dat is miscchien ook niet zo gek op steenworp afstand van Chinatown; hét centrum van Kuala Lumpur. Wanneer we om twee uur 's nachts allebei nog niet slapen besluiten om nog even een paar afleveringen van 'Het zonnetje in huis' te kijken:) Om drie uur vallen we eindelijk in slaap. Misschien speelt de spanning om naar huis te gaan ook een beetje mee;)

Aangezien we pas om half vier op het vliegveld van Kuala Lumpur hoeven te zijn, brengen we nog een bezoek aan Merdeka Square. Tijdens ons laatste bezoek aan deze stad was dit er namelijk niet van gekomen. Dit plein, omgeven door mooie koloniale gebouwen, is centraal gelegen in Kuala Lumpur. Het blijkt één van de mooiste plekjes van de stad te zijn en we schieten gauw nog wat foto's.

Wanneer we met de bus aankomen op Kuala Lumpur International Airport (ook wel KLIA genoemd) en de borden met vluchten bestuderen zien we tot onze grote schrik dat onze vlucht naar Jakarta is geannuleerd. En dat is ook het vliegtuig waarmee we vanuit Jakarta weer richting Frankfurt en Amsterdam zouden vliegen. Bij de ticketcounter blijkt de vlucht inderdaad te zijn geannuleerd, maar het vliegtuig komt nog wel aan in Kuala Lumpur. Het vliegt alleen niet verder naar Jakarta. Onze tickets van Jakarta naar Frankfurt kunnen worden omgeboekt naar tickets van Kuala Lumpur naar Frankfurt. Iets wat eerst dus onmogelijk leek, blijkt nu ineens wel mogelijk... Uiteindelijk hebben we dus wel wat we willen, een geluk bij een ongeluk! De gemaakte kosten voor een ticket naar Jakarta gaan we alleen wel terugvragen bij Lufthansa!

Het voordeel dat we hebben door van KLIA te vertrekken brengt ook weer een nadeel met zich mee; we moeten nog negen uur(!) wachten op het vertrek van het vliegtuig naar Frankfurt. Op dit moment zitten we dus heerlijk onze tijd uit bij de McDonalds onder het genot van een kop koffie en een lekkere burger:)
Morgen zetten we na drie maanden weer voet op Nederlandse bodem en kunnen we eindelijk weer genieten van onze bruine boterham met kaas, want die hebben we stiekem wel een beetje gemist!

Tot gauw!

Matthijs en Lisette